Łacińskie sformułowanie tabula rasa oznacza niezapisaną tablicę, czyli innymi słowy: czystą kartę. Stanowiąc tytuł wystawy, pojęcie to zostało potraktowane metaforycznie – poniekąd w oderwaniu od stricte filozoficznych interpretacji – odsyłając do szeroko rozumianej, otwartej możliwości. Staje się nią zarówno nadchodząca chwila wraz z nieustanną potencjalnością bycia tą ostatnią; jak i spotkanie z innym człowiekiem; czy wreszcie odsłaniająca się tajemnica, rozciągniętego w czasie i splecionego z życiem, procesu twórczego.

Odnosząca się do początku i końca oraz trwania pomiędzy, pozorna pustka prezentowanych kompozycji przełamana jest wizerunkiem nagiego ludzkiego ciała. Ciało to bywa mniej lub bardziej ukonkretnione, wydając się niekiedy jedynie śladem, a innym znów razem przedstawieniem realistycznym. Jest ono bezbronne w swym odsłonięciu i zazwyczaj
osamotnione wobec wszechogarniającej, bezosobowej w swej totalności materii. Ów wizerunek, rysowany klasycznie bądź kształtowany cyfrowo w skali 1:1, rodzi się w trakcie długotrwałego i fascynującego procesu studiowania natury. Tak ukonstytuowany, staje się dla autorki doświadczeniem źródłowym – podobnie, jak w życiu – obecność drugiego człowieka.

Na wystawie będzie można obejrzeć zestawy monumentalnych prac graficznych, wykonanych w technice druku cyfrowego oraz klasycznych rysunków węglem i pastelem; w warstwie treściowej swobodnie inspirowanych filozofią człowieka, zwłaszcza jej dialogiczną odsłoną. Przedział czasowy ekspozycji obejmuje prace powstałe w latach 2006 – 2015. Zostaną pokazane m.in. serie grafik: Rozważania o duszy i ciele
(2014-2015); Pamięć (2012); Kolej rzeczy (2011); Obecność – Utrata – Nieobecność (2010-2011); Samotność (2010); Brama (2009) z cyklu Nieuchronne; a także sekwencyjne tryptyki rysunkowe: Zamknięty – uwolniony (2006 – 2007) z cyklu Ciało i kamień. 

Joanna Janowska-Augustyn, lipiec 2015